Ընդդիմության ներսո՞ւմ է կռիվը թեժ, թե՞ իշխանության

Արձանագրենք՝ նրանք արժեն միմյանց: ԱԺ-ում տեղի ունեցող «сцена на табачной фабрике» տեսարանները գնալով շատանում են, և դա հասկանալի է. 2017-ից առաջ «խելագարվում են յուրովի», քանզի չգիտեն իրենց անելիքն ու ասելիքը` անչափ պարզ պատճառով. իրենք չեն մտածում, իրենց փոխարեն են մտածում:
«Մտածողները» կերտում են Զարուհի Փոստանջյանին, ում շատերը համարում են «կիսա-խելագար», ամենևին չհասկանալով, նաև ծանոթ չլինելով Լամբրոզոյի տեսությանը, համաձայն որի, խելագարներն ու հանճարները «նույնական» են, ու այդ նրա՛նք են կերտում «ապագան»:
Ասել է` Զարուհի Փոստանջյանը հրաշալի կավե անոթ է, որում տեղակայվել է է՛լ ավելի հրաշալի քաղտեխնոլոգիան՝ մեկ մարդով այնպիսի քաոս ստեղծել ԱԺ-ում, որ հարյուր «խելոք» չկարողանան հանել նրա փոսը նետած քարերը, և բան ու գործ թողած, զբաղվեն Զարուհիով, բանավիճեն, նիստ հետաձգեն, խոսափող անջատեն, «ոչխար լողացնեն-ոչխար խուզեն»` բազում ալիքներով հեռարձակվող խորհրդարանի նիստերի ընթացքում:
Այն խորհրդարանի, որը շուտով պետք է վերածվի «հանրապետության», ասել է թե` երկիրը պետք է անցնի խորհրդարանական կառավարման, ուստի պետք է եզրակացնել. մի խումբ մոդերատորներ որոշել են խորհրդարանն իսկապես վերածել կլոունադայի, ընդ որում, այստեղ դերերը հավասարաչափ են բաշխված, ասել է` իշխանությունն ու Զարուհին համահավասար սուբյեկտներ են, և իշխանությունը ոչ մի կերպ չի կարողանում «հակադարման» գտնել Զարուհի Փոստանջյանի քայլերին, որովհետև խորքում ինքը ևս այդպիսին է:
Կամ էլ փորձ է արվում այսօրվա խորհրդարանն իջեցնել «плинтус»-ից ներքև, որովհետև նրանցից, ովքեր «զետեղված» են այդ մարմնում, պետք է ազատվել, իսկ ազատվելու «լավագույն» միջոցն էլ հենց այս «ազատ անկումն» է, որի մեջ հայտնվել են «փոշի սրբող, անվերջ դատող»` Նարեկացի ու Քուչակ արտասանող, վասն Զարուհի նիստեր ընդհատող, Զարուհու հետ բանավեճում անվերջ պարտվող իշխանության ներկայացուցիչները, որոնք, կարծես, այլևս տեղ չեն ունենա «խորհրդարանական հանրապետությունում»:
Ասել է, չէ՞, Սերժ Սարգսյանն իր ասուլիսում, որ ընդամենը տասը պատգամավոր կա խորհրդարանում, որ համապատասխանում է «եվրոպական» չափանիշներին, մնացածները «պարոն Շմայս են», ոչ «բռնաբարելու» իմաստով, այլ հայոց սոցիալական քարտեզի արգասիք են:
Հարցնում եք` իսկ հնարավո՞ր է՝ Զարուհու քաղտեխնոլոգիան իրականացնում է ոչ միայն «դուրսը», այլև Մադլեն Օլբրայթի հետ նկարված Փոստանջյանը համաժամանակյա «սեանս» է տալիս նաև ՀՀԿ այն շտաբականների հետ, որոնց վրա դրված է եղել սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեի պատասխանատվությունը, բայց որոնք, իրենց «խասիաթի» հանգույն, մեխ են խրել սեփական իշխանության և «այո»-ի անիվների մեջ, որպեսզի իրենք լինեն ապագա վարչապետը:
Չէ, մենք նման բան չենք ասում:
Մենք ասում ենք` քաոսը ներդաշնակության կատարյալ ձևն է, և խորհրդարանում բեմադրվող «ներկայացումը» խիստ «բարեբաստիկ» է երկու կողմերի համար էլ, զի օգնում է ընդդիմությանը ողջ մնալու, իսկ իշխանութանը` կուշտ, հընթացս շեղելով հանրության ուշադրությունը կարևորագույն սոցիալ-տնտեսական, արտքաղաքական հարցերից։
Մինչ տոները կմոտենան:
Իսկ Ամանոր բոլորն են սիրում՝ թե՛ ընդդիմությունը, թե՛ իշխանությունը:
Նույնիսկ «սովալլուկ» ժողովուրդը:
Հետո արդեն` ով ողջ, ով մեռած:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ